QUICK 1888
HISTORIE
In het jaar 1888 kwamen vier jongens in Nijmegen bij elkaar om een club op te richten. Op 10 april was deze vereniging een feit, toen de cricketclub Quick Nijmegen werd opgericht. Het allereerste speelveld was gelegen aan de Kronenburgersingel. Toen dit later te klein werd, kwamen zij via de St. Annastraat en de Wedren terecht op de Weurtseweg. Er werd besloten dat in de zomermaanden de cricketsport zou worden beoefend en dat de wintermaanden bestemd waren voor de voetbalsport.
De eerste notulen van een officiële bestuursvergadering dateren van 29 maart 1893. Hierin werd vastgesteld dat de contributie voor leden 30 cent per maand zou bedragen. Voor velen was dit blijkbaar toch te veel, gezien het aantal aanmaningen dat de deur uitging, aldus de notulen. In 1894 trad Quick 1888 toe tot de N.V.B. en werd er gespeeld tegen clubs als Vitesse, UD, Voorwaarts uit Tiel en Victoria uit 's-Hertogenbosch.
Op 27 mei 1895 werd op de Algemene Vergadering besloten tot het opheffen van de cricketafdeling. Men probeerde deze sport te verkopen aan een andere vereniging voor 15 gulden. Als vervangende sport werd voor de zomermaanden atletiek binnengehaald.
In augustus 1896 werd het officiële clubtenue ingevoerd. Het ledental bedroeg toen 16 mannen. Dit jaar was zo succesvol dat het ledental zich uitbreidde tot 71 mannen. In 1897 werd voor het eerst in een beslissingswedstrijd gewonnen van P.W. en de promotie naar de eerste klasse was een feit. Daarna groeide Quick verder door, waardoor in 1913 het ledenaantal van 151 was bereikt en er 186 donateurs waren.
In de zomer van 1915 werd de cricketafdeling opnieuw opgericht. Een jaar later overleed de toenmalige voorzitter W.H. Schippers op 15 april. Dit was de man die "Quick tot grote innerlijke bloei bracht", maar ook de man die bij zijn overlijden een legaat aan Quick schonk ter grootte van fl. 7500, -. Voor die tijd was dat een astronomisch bedrag. Van dit geld werd de stichting "Het Sportpark" opgericht.
In september 1916 werd besloten tot aankoop van het landgoed van villa Leliëndaal aan de Hazenkampseweg. Op dit landgoed werd een sportpark gebouwd met een echte tribune en een gedenksteen ter nagedachtenis aan de man die dit allemaal mogelijk had gemaakt: W.H. Schippers. Op zondag 5 mei 1918 werd door de burgemeester van Nijmegen een lint doorgeknipt, waarna de 4000 toeschouwers zich konden vergapen aan de openingswedstrijd tegen Sparta Rotterdam. Uitslag 2-2.
Samen met voetbal, cricket en atletiek en later ook een bloeiende afdeling hockey werden goede en grootse jaren doorgebracht op het sportpark aan de Hazenkamp.
In 1938 promoveerde Quick naar de eerste klasse dankzij het "Gouden Elftal". Het was extra feestelijk omdat 1938 het jaar was waarin Quick 50 jaar bestond.
Het winnen van de KNVB beker in 1949 wordt nog altijd gezien als een uitermate glorieus moment in de Quick-geschiedenis. Landskampioen in dat jaar was SVV uit Schiedam. Op 25 juni 1949 troffen beide elftallen elkaar in het Goffertstadion voor de wedstrijd om de Supercup. Bij die wedstrijd ontbrak een van de Quick-spelers om een heel curieuze reden: Herman Gerrits, spitsspeler van de bekerwinnaars, bleek tijdens die bekerfinale zijn enkel gebroken te hebben. Hij merkte dat na afloop van de wedstrijd, in de kleedkamer. Na het uittrekken van zijn voetbalschoenen, bleek staan opeens pijnlijk en onmogelijk.
Supercup
De wedstrijd om de Nederlandse Supercup 1949 was de allereerste Supercupwedstrijd in het Nederlandse voetbal. De wedstrijd werd ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de Afdeling Nijmegen van de KNVB op 25 juni 1949 om 19.00u gespeeld in de Goffertstadion in Nijmegen tussen landskampioen SVV en bekerwinnaar Quick Nijmegen. Scheidsrechter was H.J. Laar uit Zutphen. SVV won de cup en was lange tijd de enige winnaar van deze prijs. Pas in 1991 kreeg de Supercup weer een vervolg.
De affaire Stanley Rose
Stanley Rose was een militair (van het bevrijdingsleger) uit Engeland. Hij meldde zich aan bij Quick en bleek een bekwaam cricketer en voetballer te zijn. Toen het bevrijdingsleger terug naar Engeland ging bleef hij echter elke week naar Nijmegen komen om voor het eerste elftal te spelen. Toen in 1950 een belangrijke beslissingswedstrijd tegen Vitesse gespeeld moest worden, tekende Vitesse protest aan, omdat Stanley geen Nederlander was. Vlak voor de wedstrijd kwam er een telegram waarin bevestigd werd dat hij niet mocht spelen. Quick verloor de beslissingswedstrijd.
De verhuizing
Toen het complex aan de Hazenkamp moest wijken voor woningbouw verhuisde Quick na veel onderhandelen naar de huidige locatie: de Dennenstraat. Het huidige veld 6 behoorde toen nog toe aan een andere club (Blauw-Wit).
In september 1965 kreeg Quick van de supportersvereniging een officiële toegangspoort aangeboden, met de letters "Sportpark De Dennen". Deze poort is nog altijd te vinden bij de hoofdingang.
De verplaatsing
In 1970 wilde de Gemeente Nijmegen een uitgaande weg aanleggen richting Dukenburg. Het hoofdveld en het tweede speelveld van het sportpark De Dennen lagen echter precies op de route van de geplande weg. Uiteindelijk zijn beide velden opgeschoven naar de plek waar ze nu liggen. Het gevolg was dat de hoofdtribune en parkeerplaatsen verplaatst moesten worden. De open zittribune werd niet verplaatst gezien de teruglopende belangstelling voor het voetbal. Daarom staat deze tribune nog altijd niet op één lijn met de huidige ligging van het hoofdveld.
Naar de hoofdklasse KNVB
In 1974 werd het 1e voetbalelftal kampioen van de eerste klasse. Quick was in dat jaar de eerste club die zich kwalificeerde voor de toentertijd nieuw te vormen hoofdklasse KNVB die van start ging in het seizoen 1974-1975. Destijds was de hoofdklasse het hoogste amateurniveau.
In het jaar 1888 kwamen vier jongens in Nijmegen bij elkaar om een club op te richten. Op 10 april was deze vereniging een feit, toen de cricketclub Quick Nijmegen werd opgericht. Het allereerste speelveld was gelegen aan de Kronenburgersingel. Toen dit later te klein werd, kwamen zij via de St. Annastraat en de Wedren terecht op de Weurtseweg. Er werd besloten dat in de zomermaanden de cricketsport zou worden beoefend en dat de wintermaanden bestemd waren voor de voetbalsport.
De eerste notulen van een officiële bestuursvergadering dateren van 29 maart 1893. Hierin werd vastgesteld dat de contributie voor leden 30 cent per maand zou bedragen. Voor velen was dit blijkbaar toch te veel, gezien het aantal aanmaningen dat de deur uitging, aldus de notulen. In 1894 trad Quick 1888 toe tot de N.V.B. en werd er gespeeld tegen clubs als Vitesse, UD, Voorwaarts uit Tiel en Victoria uit 's-Hertogenbosch.
Op 27 mei 1895 werd op de Algemene Vergadering besloten tot het opheffen van de cricketafdeling. Men probeerde deze sport te verkopen aan een andere vereniging voor 15 gulden. Als vervangende sport werd voor de zomermaanden atletiek binnengehaald.
In augustus 1896 werd het officiële clubtenue ingevoerd. Het ledental bedroeg toen 16 mannen. Dit jaar was zo succesvol dat het ledental zich uitbreidde tot 71 mannen. In 1897 werd voor het eerst in een beslissingswedstrijd gewonnen van P.W. en de promotie naar de eerste klasse was een feit. Daarna groeide Quick verder door, waardoor in 1913 het ledenaantal van 151 was bereikt en er 186 donateurs waren.
In de zomer van 1915 werd de cricketafdeling opnieuw opgericht. Een jaar later overleed de toenmalige voorzitter W.H. Schippers op 15 april. Dit was de man die "Quick tot grote innerlijke bloei bracht", maar ook de man die bij zijn overlijden een legaat aan Quick schonk ter grootte van fl. 7500, -. Voor die tijd was dat een astronomisch bedrag. Van dit geld werd de stichting "Het Sportpark" opgericht.
In september 1916 werd besloten tot aankoop van het landgoed van villa Leliëndaal aan de Hazenkampseweg. Op dit landgoed werd een sportpark gebouwd met een echte tribune en een gedenksteen ter nagedachtenis aan de man die dit allemaal mogelijk had gemaakt: W.H. Schippers. Op zondag 5 mei 1918 werd door de burgemeester van Nijmegen een lint doorgeknipt, waarna de 4000 toeschouwers zich konden vergapen aan de openingswedstrijd tegen Sparta Rotterdam. Uitslag 2-2.
Samen met voetbal, cricket en atletiek en later ook een bloeiende afdeling hockey werden goede en grootse jaren doorgebracht op het sportpark aan de Hazenkamp.
In 1938 promoveerde Quick naar de eerste klasse dankzij het "Gouden Elftal". Het was extra feestelijk omdat 1938 het jaar was waarin Quick 50 jaar bestond.
Het winnen van de KNVB beker in 1949 wordt nog altijd gezien als een uitermate glorieus moment in de Quick-geschiedenis. Landskampioen in dat jaar was SVV uit Schiedam. Op 25 juni 1949 troffen beide elftallen elkaar in het Goffertstadion voor de wedstrijd om de Supercup. Bij die wedstrijd ontbrak een van de Quick-spelers om een heel curieuze reden: Herman Gerrits, spitsspeler van de bekerwinnaars, bleek tijdens die bekerfinale zijn enkel gebroken te hebben. Hij merkte dat na afloop van de wedstrijd, in de kleedkamer. Na het uittrekken van zijn voetbalschoenen, bleek staan opeens pijnlijk en onmogelijk.
Supercup
De wedstrijd om de Nederlandse Supercup 1949 was de allereerste Supercupwedstrijd in het Nederlandse voetbal. De wedstrijd werd ter gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de Afdeling Nijmegen van de KNVB op 25 juni 1949 om 19.00u gespeeld in de Goffertstadion in Nijmegen tussen landskampioen SVV en bekerwinnaar Quick Nijmegen. Scheidsrechter was H.J. Laar uit Zutphen. SVV won de cup en was lange tijd de enige winnaar van deze prijs. Pas in 1991 kreeg de Supercup weer een vervolg.
De affaire Stanley Rose
Stanley Rose was een militair (van het bevrijdingsleger) uit Engeland. Hij meldde zich aan bij Quick en bleek een bekwaam cricketer en voetballer te zijn. Toen het bevrijdingsleger terug naar Engeland ging bleef hij echter elke week naar Nijmegen komen om voor het eerste elftal te spelen. Toen in 1950 een belangrijke beslissingswedstrijd tegen Vitesse gespeeld moest worden, tekende Vitesse protest aan, omdat Stanley geen Nederlander was. Vlak voor de wedstrijd kwam er een telegram waarin bevestigd werd dat hij niet mocht spelen. Quick verloor de beslissingswedstrijd.
De verhuizing
Toen het complex aan de Hazenkamp moest wijken voor woningbouw verhuisde Quick na veel onderhandelen naar de huidige locatie: de Dennenstraat. Het huidige veld 6 behoorde toen nog toe aan een andere club (Blauw-Wit).
In september 1965 kreeg Quick van de supportersvereniging een officiële toegangspoort aangeboden, met de letters "Sportpark De Dennen". Deze poort is nog altijd te vinden bij de hoofdingang.
De verplaatsing
In 1970 wilde de Gemeente Nijmegen een uitgaande weg aanleggen richting Dukenburg. Het hoofdveld en het tweede speelveld van het sportpark De Dennen lagen echter precies op de route van de geplande weg. Uiteindelijk zijn beide velden opgeschoven naar de plek waar ze nu liggen. Het gevolg was dat de hoofdtribune en parkeerplaatsen verplaatst moesten worden. De open zittribune werd niet verplaatst gezien de teruglopende belangstelling voor het voetbal. Daarom staat deze tribune nog altijd niet op één lijn met de huidige ligging van het hoofdveld.
Naar de hoofdklasse KNVB
In 1974 werd het 1e voetbalelftal kampioen van de eerste klasse. Quick was in dat jaar de eerste club die zich kwalificeerde voor de toentertijd nieuw te vormen hoofdklasse KNVB die van start ging in het seizoen 1974-1975. Destijds was de hoofdklasse het hoogste amateurniveau.